Als de countryrockgroep The Long Ryders in 1989 weinig muzikale activiteiten ontplooit richt gitarist en bandleider Sid Griffin The Coal Porters op. De band uit Londen bestaat tegenwoordig uit de rasartiesten: Sid griffin (mandoline, zang), Neil Robert Herd (gitaar, dobro, zang), Dick Smith (banjo, zang), Carly Frey (viool, zang),en Jeff Kazmierski (double bass). De eerdere cd’s "Rebels without Cause" (1991) en "Land of Hope and Crosby" (1994) hebben de kenmerkende sound van elektrische countryrock. Als Sid in 1998 gevraagd wordt als producer voor een cd van Lindisfarne raakt hij door de akoestische benadering van de groep, geïnteresseerd in het bluegrassgenre.
The Coal Porters combineert op het nieuwe album "Durango" de traditionele en hedendaagse bluegrass met de altcountrymuziek. De sterke composities, de instrumentale bekwaamheid en de gedrevenheid van de band creëren een magische sfeer op deze cd. De liedjes zijn afwisselend van de hand van Sid Griffin en Neil Robert Herd, aangevuld met de traditionals Pretty Polly, Sail Away en een verfrissende bluegrasscover van het 35 jaar geleden door Neil Young geschreven Like a Hurricane. Hoogtepunten zijn er teveel om op te noemen. Van de voortreffelijke meerstemmige zang in nummers als Let’s Say Goodbye, No More Chains en I’m Not Going Away kan ik maar niet genoeg krijgen.De betoverende banjo- en de heldere mandolineklanken van Griffin en Smith (Moonlight Midnight) zijn onmisbaar op deze cd. Het opzwepende vioolspel van Carly frey (Sail Away) en het aanstekelijke repertoire veroorzaken tijdens de beluistering een vrolijk gevoel bij mij. De pakkende en uitbundige liedjes van The Coal Porters blijven dan ook in mijn hoofd hangen. "Durango": een cd met een bezwerende werking.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten