De singer-songwriter Robert Morton uit Connecticut is overduidelijk beïnvloed door de jaren zeventig. Zijn warme melancholische stem lijkt als twee druppels water op die van James Taylor. Het is een zanger die zijn ziel en zaligheid blootlegt in eenvoudige liedjes met nostalgische momenten.
De negen eigen nummers liggen erg goed in het gehoor. De melodieën hebben je dan ook snel te pakken. Morton wordt bijgestaan door talentvolle studiomuzikanten. Door hun tomeloze inzet staan op "Twisted Road" veelal akoestische americanaliedjes van het fijnste soort. De productie van "Twisted Road" is misschien wat aan de voorzichtige kant, maar dat stoort mij geenszins. Robert Morton heeft een ouderwets lekkere americanaplaat gemaakt met pure en eerlijke liedjes. Nummers die zo'n krachtige warmte uitstralen dat de centrale verwarming in deze koude winter bijna overbodig wordt. Teruggrijpen naar de jaren zeventig, heerlijk toch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten