Welcome to Honky Tonk Hell. Deze woorden komen bij je op als je luistert naar de debuutplaat van The Shivering Denizens. Roy E. Banner, Lee Harvey Hartwood, Henry Leinonin, Bob Borasa en Johnny Mercury zijn duidelijk beïnvloed door Johnny Cash, Wayne Hancock en Hank III. Op het naamloze debuut, dat is geproduceerd door Brian Nelson (engineer van Nirvana's Lithium), staan tien nummers die in twee dagen op de band zijn geknald. Dat spettert ook duidelijk van het schijfje af. De vijf heren uit Seattle laten (h)eerlijke spontaniteit, geestdrift en improvisatiekunde horen.
Vanaf de eerste tonen van The Shivering Denizen gaat de band compleet los met een heel scala van akoestische en elektrische gitaren, banjo, staande bas en drums. Er wordt een feestje gebouwd met rechttoe-rechtaan outlawcountry, honky tonk en rockabilly. Ieder nummer eindigt op het kookpunt. Het geheel heeft een broeierige, authentieke sound. Een prettig rustpuntje is de pianoballad Humptulips. In nog geen half uur razen de heren door hun bezielende songs heen. Stoelen aan de kant en voetjes van de vloer. It's party time met de The Shivering Denizens. Wat een uitzonderlijk en intens debuut!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten