Ierse folkrock en vrolijke americana zijn de kernwoorden bij het beluisteren van de nieuwe cd van de Zweedse band Roger and the Rockets. Zanger en songschrijver Roger Häggstrom is wederom uitstekend in de weer. Voor de opvolger van het debuut "Unknown Man" heeft hij vijftig liedjes geschreven. Uiteindelijk zijn dertien songs op "Walking Band" verschenen. Het kwintet dat gebruik maakt van traditionele instrumenten zoals dobro, viool, mandoline en banjo produceert liedjes met lekkere, simpele en pakkende melodielijnen. De dijenkletser en opener van deze cd Walking Band heeft een raakvlak met het repertoire van de feestband The Levellers, terwijl nummers als Milk And Honey, Got To Go , So Lonely en Come On een stempel meedragen van Tom Petty en het vroegere werk van The Beatles. Roger is een verzamelaar van oude muziekinstrumenten.
Voor deze plaat heeft hij uit zijn verzameling een aantal authentieke instrumenten gebruikt, zoals een harpgitaar uit 1900 en een Gibson mandoline uit 1924. Voor de opname van de zangpartijen heeft hij incidenteel gebruik gemaakt van een microfoon uit 1930. Vele meezingers en meedeiners later staan er op "Walking Band" goddank ook een paar stripped songs. Op One United State en Don't Feel Sorry horen we de heer Häggström op een dobro uit 1930, prachtig ondersteund door Eskil Löveström op de trombone. Ik mis op deze schijf een diversiteit aan nummers. Vrolijk, huppelende americana en Ierse folkrock doen het altijd wel goed. Als je dit kunstje al een keer heb toegepast op je debuutcd begint het al snel herkenbaar te worden en kan de verveling op een gegeven moment toeslaan.Vooralsnog krijgt deze cd van Roger & the Rockets mijn goedkeuring door het aanstekelijke karakter. Als ik sterren uit zou delen, ging er direct eentje naar de authentieke hoesfoto die een marcherende en spelende band laat zien uit 1897.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten